Cynamonowiec kamforowy

Cynamonowiec kamforowy, czyli kamforowiec lekarski jest wiecznie zielonym drzewem z rodziny wawrzynowatych , występującym w Chinach, na Półwyspie Koreańskim i w Japonii. W ZSRR uprawia się go na wybrzeżu czarnomorskim Kaukazu. Wysokość drzewa 25—50 (60) m. Korowina jasno- lub ciemnoszara. Młode gałązki zielone, gładkie. Liście skrętoległe, ogonkowe, skórzaste, jajowate, rzadziej eliptyczne, o zapachu kamfory. Kwitnienie w maju — czerwcu. Kwiaty obupłciowe, drobne, żółtawo- białe, zebrane w nieduże baldachogrona. Owoce — jagody dojrzewają w listopadzie. Wszystkie części drzewa zawierają olejek eteryczny (0,2—5,6%), którego głównym składnikiem jest lewoskrętna kamfora (do 94%) szeroko stosowana w medycynie i weterynarii. Kamforę zaczęto pozyskiwać w Chinach, w XVI w. Olejek kamforowy jest środkiem dezynfekcyjnym (zapobiega cholerze, czerwonce i malarii) oraz insektycydem (dym z palącego się drewna odgania komary i moskity). Olejek ten znajduje także zastosowanie w perfumerii i nasiennictwie (pobudza kiełkowanie nasion). Z gałązek i liści otrzymuje się kamforę (plon około 200 kg kamfory z 1 ha). Rozróżnia się trzy rodzaje olejku eterycznego — biały, czarny i niebieski. Białego używa się do odświeżania powietrza, a w produkcji farb zastępuje on terpentynę. Olejek czerwony wchodzi w skład barwników. Olejek niebieski ma szczególnie silny aromat; jest często stosowany jako insektycyd, zwłaszcza przeciw białym mrówkom; zawiera alkohole seskwiterpen- nowe. Drewno tego drzewa, pachnące, piękne, nie uszkadzane przez owady, używane jest do wyrobu mebli.