Preparaty hormonalne i stymulatory biogenne

Hormonami nazywane są produkty czynności gruczołów wydzielenia wewnętrznego, wydzielane do krwi i limfy. Sukcesy chemii wykazały, że substancje hormonalne występują w przyrodzie znacznie powszechniej, a więc nie wyłącznie jako produkty działalności określonych gruczołów dokrewnych. Na przykład podobne do estrogenów. Preparaty tkankowe wprowadził do praktyki akademik W. Fiłatow w 1933 r. Stwierdził on, że w wyizolowanych tkankach po­chodzenia zwierzęcego i roślinnego powstają — po ich ochłodzeniu lub w warunkach nie sprzyjających czynnościom życiowym, substancje czynne biologicznie. Mogą one działać pobudzająco po wprowadzeniu do organizmu i sprzyjać procesom regeneracji. Do stymulatorów biogennych należą preparaty aloesu (Extractum Aloes fluidum, Succus Aloes, Linimentum Aloes) oraz sok kalan- choe pierzastego. Aloes stosuje się w szeregu chorób ocznych, chorobie wrzodowej, astmie oskrzelowej, oparzeniach, ropiejących ranach, zapalnych schorzeniach skóry i przy leczeniu choroby po­promiennej. Specyficznych produktów żeńskich gruczołów płciowych, są związki wykryte w chmielu, bulwach ziemniaka, koniczynie, buraku, wierzbie i in.Właściwościami hormonów pobudzających wzrost roślin odznaczają się auksyny — wielkocząsteczkowe, jednozasadowe oksykwasy. Podział komórek roślinnych pobudzają kininy. Kininy narchwi, kapusty i sałaty są zdolne do pobudzania czynności tar­czycy. Auksyny owsa natomiast hamują działalność wydzielniczą tarczycy. Glikokininy, znajdujące się zwłaszcza w strąkach bobiku, wpływają na przemianę węglowodanów w organizmie zwierząt.
Sok i maść z kalanchoe działają przeciwzapalnie i przyspieszają gojenie ran, oparzeń, odleżyn, zapalenia błony śluzowej jamy ustnej i zapalenia dziąseł.