Gorczyca sarepska

Gorczyca sarepska jest rośliną roczną z rodziny krzyżowych, o rozgałęzionej, nagiej łodydze wysokości 30—75 cm (do 1,5 m). Dolne liście lirowate, ogonkowe, górne — zwykle niepodzielone, siedzące. Korzeń palowy. Kwiatostan — baldachogrono. Kwiaty drobne, jaskrawożółte. Jak u większości roślin krzyżowych występuje heterofilia. Kwiaty zapylane są obchwyt pyłkiem przez owady, ale łatwo zapylają się własnym pyłkiem. Kwitnienie w maju, dojrzewanie owoców w czerwcu. Owoc — równowąska łuszczyna długości 2,5—5,5 cm. Nasiona drobne, kuliste, ciemnobrązowe lub bursztynowożółte, gorzkie. Masa 1000 nasion 1,8— —4,5 g. Jest to typowa jara roślina oleista z kontynentu azjatyckiego. Powstała w wyniku spontanicznego skrzyżowania się gor­czycy czarnej (2n = 16; AA) i rzepy (2n = 20; CC). Uprawiana jest w Europie Zachodniej (rzadko, gdyż zastępuje ją tam gor­czyca czarna), Azji Mniejszej, Iranie, na Półwyspie Arabskim, w Afganistanie, na Nizinie Hindustańskiej, Cejlonie, Półwyspie Malajskim, w Chinach, północnej Mongolii, na Półwyspie Koreań­skim, w Japonii, Afryce, Ameryce Północnej (na małą skalę) i na Wyspach Antylskich, w ZSRR głównymi rejonami uprawy są: Dolne Powołże, Kazachstan i suche rejony Kaukazu Północnego.